اثر بخشی مداخله رفتاری بر میزان تعارضات بین فردی، پاسخهای رفتاری و ادراک خود کار آمدی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری

هدف: این تحقیق به منظور بررسی تأثیر مداخله رفتاری بر کاهش تعارضات بین فردی دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری انجام شد. روش: جامعه آماری را کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر پایه چهارم و پنجم ابتدایی دارای ناتوانی یادگیری که در سال تحصیلی 87 -86 در استان اصفهان مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می‌دادند که از بین آنان، تعداد30 نفر به شیوه هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه طی دو ماه و نیم به صورت هفتگی تحت مداخله رفتاری شامل آموزش مهارتهای ارتباط اجتماعی، شناخت و تنظیم هیجانات و دوست‌یابی، قرار گرفتند. ابزارهای اندازه‌گیری در این پژوهش، آزمون وکسلر، چک لیست ناتوانیهای یادگیری، آزمونهای خواندن، نوشتن و ریاضیات  و آزمون" موقعیتهای مبهم اجتماعی "برای سنجش تعارضات بین فردی بود. یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بود که مداخله رفتاری به صورت معناداری تعارضات بین فردی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس‌آزمون و پی‌گیری، کاهش داده است. نتیجه‌گیری:با توجه به اینکه علاوه بر مشکل یادگیری، دانش‌آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری از لحاظ اجتماعی، آمار بالاتری از افسردگی، تنهایی و عزت نفس پایین را تجربه می‌کنند، با انجام مداخله فوق می‌توان به بهبود روابط بین فردی آنان کمک کرد